Zawartość
- Kodowanie dla niekodujących: o co chodzi?
- Ruch „Kodowanie dla każdego”
- Dlaczego krytycy mówią: „Po co zawracać sobie głowę?”
- Kodować czy nie kodować?
Na wynos:
Ten ruch ma swoich krytyków, ale chce wzmocnić nową generację użytkowników komputerów.
To fakt: w coraz większym stopniu jesteśmy podłączeni do komputerów i innych urządzeń. W wielu przypadkach prawie widzimy sprzęt i oprogramowanie, które na nim działa, jako rozszerzenie nas samych. Interesujące jest to, jak mało osób mówi w swoim własnym języku - a przynajmniej w języku, z którego korzystają ich komputery. Tak, rozmawialiśmy o kodowaniu komputerowym i istnieje duży ruch ludzi, którzy myślą, że więcej z nas powinno wiedzieć, jak to zrobić. Spójrzmy tutaj na rozdźwięk między naszym poleganiem na technologii a ogólnym brakiem wiedzy publicznej na temat jej działania. Zbadaj również argumenty za i przeciw powszechnej edukacji informatycznej. (Dowiedz się o niektórych z najwcześniejszych prób programowania komputerowego w The Pioneers of Computer Programming.)Kodowanie dla niekodujących: o co chodzi?
Istnieje wiele istotnych powodów, aby zastanowić się nad poszerzeniem edukacji w zakresie programowania komputerowego. Jednym z nich jest rynek pracy, na którym eksperci potępiają brak wykwalifikowanych pracowników, i analitycy twierdzą, że amerykańskie inicjatywy edukacyjne w zakresie IT mogą zepchnąć wykwalifikowanych pracowników amerykańskich z powrotem na pozycję na arenie międzynarodowej.Ale jest też nieodłączna wartość, jaką umiejętności te mogą przynieść osobie i jej umiejętnościom. Kodowanie prowadzi do pewnego rodzaju konkretnych osiągnięć, a ponieważ eksperymentujący z nim często zeznają, zapewniają namacalne poczucie osobistego zwycięstwa i wzmocnienia. Uczenie się go zapewnia głębsze i głębsze zrozumienie prawie nieskończonych sposobów korzystania z komputerów.
Ruch „Kodowanie dla każdego”
W ostatnich latach nauczyciele i inni adwokaci zaczęli gromadzić solidne inicjatywy promujące stosowanie programów komputerowych w salach lekcyjnych i innych placówkach edukacyjnych. Artykuł, który ukazał się w magazynie Slate w marcu 2013 r., Obejmuje wydarzenie o nazwie New America NYC, w którym pionierzy technologii dyskutowali o wartościach umiejętności programowania komputerowego wśród większej liczby odbiorców na całym świecie. Werdykt? Podstawowa umiejętność korzystania z komputera umożliwiłaby każdemu, kto korzysta z komputera lub smartfona. Problem polega na tym, że w obecnym systemie edukacji poważnie brakuje edukacji informatycznej.Jak więc dzieci mogą nauczyć się tych umiejętności? Artykuł ze stycznia 2013 r. Na temat Geekosystem obejmuje Code.org, start-up prowadzony przez Hadi i Ali Partovi (osoby zaangażowane wcześniej w duże projekty, takie jak), który generuje filmy do użytku w klasie i w inny sposób promuje bardziej dostępne narzędzia do budowania osobistych umiejętności w zakresie programowania komputerowego i IT . Code.org zwraca uwagę innowatora Steve'a Jobsa na promocję programowania komputerów jako uniwersalnego sposobu na „uczenie ludzi myślenia”. Pomysł, że programowanie, które łączy umiejętności ilościowe i językowe, może pomóc przeciętnemu człowiekowi w budowaniu określonych funkcji poznawczych, jest kolejnym argumentem za zaangażowaniem większej liczby młodych ludzi w informatykę.
Jednym z najpopularniejszych sposobów promowania programowania komputerowego są bezpłatne zasoby edukacyjne. Stają się one coraz bardziej popularne i obejmują między innymi Mozilla School of Webcraft, Google Code University, Code / Racer i Codecadamy.Ponadto niektóre nowe technologie promują również dobry dostęp do narzędzi i zasad programowania, takich jak Raspberry Pi. W rezultacie uczenie się kodu staje się łatwiejsze niż kiedykolwiek.
Dlaczego krytycy mówią: „Po co zawracać sobie głowę?”
Na tle tego rosnącego ruchu są też tacy, którzy twierdzą, że kodowanie naprawdę nie jest dla wszystkich i że nie powinniśmy naciskać na masę.W historii, która ukazała się w magazynie Slate w sierpniu 2013 r., Pisarz Chase Felker mówi o różnicy między nauką czegoś a faktycznym zrozumieniem. Felker pisze, że chociaż ludzie mogą budować podstawowe projekty bez dużego przeszkolenia, to naprawdę dużo czasu i energii zajmuje naprawdę dobre programowanie. W rezultacie pomysł, że zdecydowana większość ludzi może nauczyć się wystarczającego kodowania, aby był użyteczny w jakikolwiek sposób, może być zbyt optymistyczny.
Argument ten jest interesujący i zagłębia się w trudność opanowania podstawowych idei dotyczących zrównoważonego rozwoju kodu, które wykraczają daleko poza składnię i do zasad, które wspierają stabilne i wszechstronne projekty robocze. Na przykład, poprawna składnia sprawi, że komputer zrobi to, co chcesz, ale nie zapobiegnie żadnej liczbie błędów i usterek, w tym potencjalnie niebezpiecznych związanych ze zdarzeniami generowanymi przez użytkowników, które mają swój wpływ na kod w czasie wykonywania . Aby odeprzeć wiele z tych problemów, społeczność programistów opracowała różne najlepsze praktyki i strategie, używając białej przestrzeni, komentowania, modularyzacji i innych technik, które wchodzą w formatywne kodowanie funkcji i procedur, które muszą ze sobą dobrze współpracować. Te, jak można sobie wyobrazić, są nie mniej ważne niż podstawy, ale trudniej je się nauczyć i zrozumieć.
Felker promuje również to, co uważa za zdrową alternatywę dla próby zanurzenia przeciętnego człowieka w bardzo wymagających ramach koncepcyjnych. Zamiast tego, pisze Felker, przydatne może być promowanie nauczania przeciętnego człowieka, jak korzystać z oprogramowania w bardziej praktyczny sposób, np. Jak utrzymywać system operacyjny przez ciągłe sesje lub jak wykonywać podstawową administrację sieci.
To jest okazja do wielu pouczających debat. Gdzie stworzenie programu „witaj świecie” prowadzi do ewolucji tych zasad, które zapobiegają zawieszaniu się i awariom znacznie bardziej skomplikowanych programów na wiele okropnych sposobów? Ile ludzie naprawdę chcą wiedzieć o programowaniu komputerowym i kto powinien ich uczyć? Czy podstawowa edukacja w zakresie kodowania zapewni realne korzyści większości uczniów, czy po prostu uwięzi ich w innym irytującym badaniu, które pochłonie ich czas i energię?