Zawartość
- Definicja - Co oznacza Dublin Core (DC)?
- Wprowadzenie do Microsoft Azure i Microsoft Cloud | W tym przewodniku dowiesz się, na czym polega przetwarzanie w chmurze i jak Microsoft Azure może pomóc w migracji i prowadzeniu firmy z chmury.
- Techopedia wyjaśnia Dublin Core (DC)
Definicja - Co oznacza Dublin Core (DC)?
Dublin Core (DC) to ulepszony system katalogowania cyfrowego, dzięki któremu wyszukiwarki są znacznie bardziej dokładne i wydajne. Schemat Dublin Core zawiera wiele terminów opisujących zasoby, takie jak strony internetowe i media, takie jak wideo i obrazy. Zawiera również dane dotyczące przedmiotów fizycznych, takich jak płyty CD, książki, a nawet dzieła sztuki. Głównym celem tego systemu jest stworzenie potężnego i przyjaznego katalogu obejmującego wszystkie obiekty sieciowe. Można go wykorzystać do lepszej optymalizacji wyszukiwarek. Wygenerowane z nich metadane można wykorzystać do szybkiego opisu zasobów internetowych i do łączenia metadanych z różnych standardów.
Wprowadzenie do Microsoft Azure i Microsoft Cloud | W tym przewodniku dowiesz się, na czym polega przetwarzanie w chmurze i jak Microsoft Azure może pomóc w migracji i prowadzeniu firmy z chmury.
Techopedia wyjaśnia Dublin Core (DC)
Dublin Core zawiera 15 klasycznych elementów metadanych dla lepszego katalogowania. Te klasyczne elementy nazywane są zestawem elementów podstawowych metadanych Dublin. Te klasyczne elementy metadanych obejmują:
- Creator - twórca obiektu
- Temat - temat obiektu
- Tytuł - nazwa obiektu
- Wydawca - szczegółowe informacje o osobie, która opublikowała obiekt
- Opis - Krótki opis obiektu
- Data - data publikacji
- Współtwórca - Ci, którzy dokonali edycji obiektu
- Identyfikator - agent identyfikujący obiekt
- Typ - typ obiektu
- Format - format projektu i aranżacji obiektu
- Relacja - Relacja z dowolnym innym przedmiotem / obiektami
- Język - język obiektu
- Prawa - Wszelkie informacje o prawach autorskich
- Pokrycie - Gdzie jest obiekt w prawdziwym świecie
Istnieją dwa rodzaje rdzeni Dublin: Simple Dublin Core i Qualified Dublin Core. Prosty rdzeń dubliński jest przeznaczony do prostych par wartości atrybutów i wykorzystuje 15 klasycznych elementów, zaś kwalifikowany rdzeń dubliński wykorzystuje trzy kolejne elementy w celu lepszej definicji danych.