Zawartość
- Definicja - Co oznacza kodowanie uzupełniające (CCK)?
- Wprowadzenie do Microsoft Azure i Microsoft Cloud | W tym przewodniku dowiesz się, na czym polega przetwarzanie w chmurze i jak Microsoft Azure może pomóc w migracji i prowadzeniu firmy z chmury.
- Techopedia wyjaśnia Complementary Code Keying (CCK)
Definicja - Co oznacza kodowanie uzupełniające (CCK)?
Uzupełniające kluczowanie kodu (CCK) to metoda modulacji stosowana w bezprzewodowych sieciach lokalnych (WLAN). CCK zastąpił kod Barkera w bezprzewodowych sieciach cyfrowych w 1999 r., Aby osiągnąć szybkość transmisji danych wyższą niż 2 Mb / s, chociaż odbywało się to kosztem krótszych odległości. Wyższe szybkości transmisji danych są wynikiem krótszej sekwencji chipowania w CCK, która wynosi osiem bitów w porównaniu do 11 bitów w Kodzie Barkera. Oznacza to, że rozproszenie jest mniejsze w celu uzyskania wyższych prędkości transmisji danych, ale sygnał staje się bardziej podatny na zakłócenia wąskopasmowe, co powoduje krótszy zasięg transmisji radiowej.
Wprowadzenie do Microsoft Azure i Microsoft Cloud | W tym przewodniku dowiesz się, na czym polega przetwarzanie w chmurze i jak Microsoft Azure może pomóc w migracji i prowadzeniu firmy z chmury.
Techopedia wyjaśnia Complementary Code Keying (CCK)
Uzupełniające kluczowanie kodu jest ulepszeniem i odmianą klucza Mary Orthogonal Keying (MOK). Oba używają wielofazowych kodów komplementarnych. CCK jest formą modulacji stosowaną w standardzie 802.11b podczas pracy z prędkością 5,5 Mb / s lub 11 Mb / s. Wybrano CCK, ponieważ wykorzystuje tę samą przybliżoną przepustowość co MOK i może używać tego samego nagłówka i preambuły wcześniej istniejących sieci bezprzewodowych 1 i 2 Mb / s, ułatwiając w ten sposób interoperacyjność.Sieci WLAN ze standardową specyfikacją 802.11b używają CCK do pracy z prędkością 5,5 Mb / s lub 11 Mb / s w paśmie częstotliwości radiowych od 2,4 GHz do 2,4835 GHz. Sieci WLAN zgodne ze standardem 802.11g używają CCK, gdy działają przy prędkościach 802.11b i 54 Mb / s. Te sieci WLAN wykorzystują bardziej wyrafinowany schemat modulacji zwany multipleksowaniem z ortogonalnym podziałem częstotliwości.
Kody komplementarne zostały po raz pierwszy wprowadzone przez Marcela Golaya w 1961 r. Kody te są zestawami skończonych sekwencji o równej długości lub parami komplementarnych kodów binarnych.