Wiele instrukcji, wiele danych (MIMD)

Autor: Laura McKinney
Data Utworzenia: 10 Kwiecień 2021
Data Aktualizacji: 1 Lipiec 2024
Anonim
Dr Wayne Dyer - 5 Minutes Before You Fall Asleep - Positive Affirmations - Wayne Dyer  Meditation -
Wideo: Dr Wayne Dyer - 5 Minutes Before You Fall Asleep - Positive Affirmations - Wayne Dyer Meditation -

Zawartość

Definicja - Co oznacza wiele instrukcji, wiele danych (MIMD)?

Instrukcja wielokrotna, wiele danych (MIMD) odnosi się do architektury równoległej, która jest prawdopodobnie najbardziej podstawowym, ale najbardziej znanym rodzajem procesora równoległego. Jego głównym celem jest osiągnięcie równoległości.

Architektura MIMD obejmuje zestaw ściśle powiązanych ze sobą procesorów N-pojedynczych. Każdy procesor zawiera pamięć, która może być wspólna dla wszystkich procesorów i nie może być bezpośrednio dostępna dla innych procesorów.

Architektura MIMD obejmuje procesory działające niezależnie i asynchronicznie. Różne procesory mogą w dowolnym momencie wykonywać różne instrukcje dotyczące różnych elementów danych.

Wprowadzenie do Microsoft Azure i Microsoft Cloud | W tym przewodniku dowiesz się, na czym polega przetwarzanie w chmurze i jak Microsoft Azure może pomóc w migracji i prowadzeniu firmy z chmury.

Techopedia wyjaśnia wiele instrukcji, wiele danych (MIMD)

Istnieją dwa typy architektury MIMD: architektura pamięci MIMD współużytkowanej i architektura pamięci MIMD rozproszonej.


Charakterystyka architektury pamięci współdzielonej MIMD:

  • Tworzy grupę modułów pamięci i procesorów.

  • Każdy procesor ma bezpośredni dostęp do dowolnego modułu pamięci za pośrednictwem sieci połączeń wzajemnych.

  • Grupa modułów pamięci przedstawia uniwersalną przestrzeń adresową współdzieloną przez procesory.

Kluczową zaletą tego typu architektury jest to, że programowanie jest bardzo łatwe, ponieważ nie ma wyraźnej komunikacji między procesorami z komunikacją adresowaną za pośrednictwem globalnego magazynu pamięci.

Charakterystyka architektury rozproszonej pamięci MIMD:

  • Klonuje pary pamięci / procesora, znane jako element przetwarzający (PE), i łączy je za pomocą sieci połączeń wzajemnych.

  • Każdy PE może komunikować się z innymi poprzez ing.

Zapewniając każdemu procesorowi własną pamięć, architektura pamięci rozproszonej omija wady architektury pamięci współdzielonej. Procesor może uzyskać dostęp tylko do pamięci bezpośrednio z nim połączonej.


W przypadku, gdy procesor wymaga danych znajdujących się w pamięci procesora zdalnego, procesor powinien skierować się do zdalnego procesora, żądając wymaganych danych.

Dostęp do pamięci lokalnej może się odbyć znacznie szybciej niż w przypadku dostępu do danych na zdalnym procesorze. Ponadto, jeśli fizyczna odległość do zdalnego procesora jest większa, dostęp do zdalnych danych zajmie więcej czasu.