Zawartość
Na wynos:
Nasza rozmowa z Benem Nye, CEO firmy Turbonomic.
Być może słyszałeś o komputerach autonomicznych. Odnosi się do zdolności komputera lub systemu do samoorganizacji i samodzielnego zarządzania. A do niedawna było to trochę futurystyczne marzenie o fajce. Chcieliśmy dowiedzieć się nieco więcej o tym, jak działa system autonomiczny, dlatego rozmawialiśmy z Benem Nye, dyrektorem generalnym Turbonomic i dyrektorem zarządzającym Bain Capital Ventures. Firma Turbonomic (wcześniej VMTurbo) przeszła niedawno rebranding w celu dokładniejszego zobrazowania tego, co robi ich oprogramowanie. Nowa nazwa zawiera główne tematy Turbonomic w platformie zarządzania aplikacjami: Turbo (wydajność w czasie rzeczywistym), kontrola autonomiczna (samoorganizacja i zarządzanie obciążeniami) oraz zasady ekonomiczne (podaż i popyt). W tym miejscu Ben mówi o systemach autonomicznych i znaczeniu automatyzacji w coraz bardziej złożonych środowiskach opartych na danych.
Techopedia: Wielokrotnie pojawiałeś się na liście Forbes Midas dla najlepszych inwestorów venture capital (VC). Jako VC masz ciekawy punkt obserwacyjny, aby zobaczyć cały krajobraz technologiczny z tym, jak bardzo świat zmienił się przez lata. Co Cię zaskakuje, gdy patrzysz wstecz, jak wiele rzeczy zmieniło się w centrum danych?
Ben Nye: Krótka odpowiedź brzmi: myślę, że tempo zmian w centrum danych naprawdę przyspieszyło ponad wszystko, co ludzie widzieli. To, co się stało, to rozwój centrum danych definiowanego programowo i zasadniczo abstrakcja od sprzętu. To otworzyło cały impuls do wzrostu elementów oprogramowania.
Więc teraz, zamiast zajmować się cyklami odświeżania dostawców sprzętu (którzy przez długi czas prawie służyli jako strażnik bramy do centrum danych), teraz został dosłownie otwarty na element, jak szybko można tworzyć pomysły - ponieważ oprogramowanie, naprawdę są pomysły. Bez ograniczeń związanych z generowaniem pomysłów był to bardzo ekscytujący i zabawny czas, ale tempo zmian w centrum danych, a nawet definicja centrum danych, ewoluowała materialnie i szybciej niż kiedykolwiek wcześniej.
Bardzo interesujące jest to, że kiedy poszliśmy do centrum danych zdefiniowanego programowo, wszystkie kontrolery, interfejsy API i pokrętła świata sprzętowego zostały na nowo zdefiniowane w oprogramowaniu. Pomyśleliśmy o tym w kontekście nowego sposobu na zwiększenie wydajności i produktywności, którym byłoby przyjęcie aplikacji i zmiana popytu na tę aplikację oraz powiązanie ich ze ponownie zdefiniowanymi kontrolerami w oprogramowaniu, ponieważ ostatecznie jest to oprogramowanie oprogramowanie.
Gdy to zrobisz, możesz teraz usunąć ludzkie oprogramowanie pośrednie między warstwą aplikacji a warstwą infrastruktury, ponieważ teraz, po raz pierwszy, możesz powiązać je bezpośrednio ze sobą - oto ważne słowo - autonomicznie, co oznacza dosłownie zezwalanie aplikacjom na samodzielne zarządzanie i samoorganizację.
Dzięki temu jest ekonomiczny w tym sensie, że teraz popyt znajduje podaż, a my skupiamy się na modelu konsumpcji IT, modelu ekonomicznym zamiast modelu opartego na alokacji lub modelu opartym na podaży. To dość fundamentalny zwrot w historii tego, jak powinien działać model zarządzania technologią informatyczną lub branżą technologiczną. Zaowocowało to lepszą wydajnością i większą wydajnością pod względem kosztów. Sprawia również, że klienci są bardziej zwinni i odporni, a także znacznie lepiej wykorzystuje siłę roboczą na rynku
Oto, co jest tak ironicznego w tym, co wydarzyło się w 2016 r. W każdym z centrów danych zdefiniowanych przez oprogramowanie. Po pierwsze, monitorujesz swój sprzęt, aby dowiedzieć się, kiedy aplikacje się psują, co oznacza, że naruszyły jakość usług lub umowę SLA, ale podczas gdy używamy oprogramowania do wykrywania błędu, wracamy do sprzętu, aby wygenerować alerty generowane maszynowo . Druga wskazówka: zezwalamy na awarie aplikacji prowadzących działalność, a trzecia polega na tym, że bierzemy te powtarzające się alerty generowane maszynowo i przekazujemy te alerty do ludzi.
Bez błędów, bez stresu - Twój przewodnik krok po kroku do tworzenia oprogramowania zmieniającego życie bez niszczenia życia
Nie możesz poprawić swoich umiejętności programistycznych, gdy nikt nie dba o jakość oprogramowania.
To musi być odwrotnie.
I właśnie tam chcieliśmy zmienić model zarządzania IT z alokacji lub zgadywania i wrócić do modelu opartego na zapotrzebowaniu i zużyciu.
Przeczytaj: Centrum danych sterowane popytem - czego administratorzy systemu mogą się nauczyć z Wall Street
Techopedia: Teraz, kiedy o tym wspominasz, tak, tworzymy wszystko zdefiniowane programowo, ale wtedy alerty są wysyłane do wolnej części procesu, czyli, jak już powiedziałeś, ludzkiego oprogramowania pośredniego.
Wspomniałeś o terminie autonomicznym. Czy możesz powiedzieć coś więcej o znaczeniu systemów autonomicznych w informatyce? Biorąc pod uwagę zmianę nazwy z VMTurbo na Turbonomic, sądzę, że jest to ważniejsze niż większość ludzi zdaje sobie sprawę.
Ben Nye: Absolutnie. Przede wszystkim definicja autonomiczny, gdy jest stosowany do komputerów, dotyczy systemów, które mogą samodzielnie zarządzać i samoorganizować się.
Pomyśl więc o sieciach bayesowskich, algorytmach wyszukiwania, dużych danych, które ludzie nazywają teraz „głębokim uczeniem się”. To są formy sztucznej inteligencji. Najbardziej interesujące w Turbonomic jest to, że jest to ostateczna forma sztucznej inteligencji, ponieważ obciążenia aplikacji podejmują autonomicznie w oprogramowaniu decyzje dotyczące tego, które elementy infrastruktury powinny działać, a kiedy same się poruszać, mierzyć, uruchamiać i zatrzymywać, klonują się. To jest naprawdę bardzo interesujące - i robimy to poprzez wykorzystanie abstrakcji i płynności zapewnianej przez wirtualizację, kontenery lub chmury.
Następnie, mając podobną abstrakcję wszystkich różnych form zapotrzebowania - abyś mógł mieć maszyny wirtualne, masz kontenery, mógłbyś mieć JVM - analizujemy wszystkie te formy popytu i wszystkie te formy podaży i są one abstrakcyjne. Pozwólmy więc popytowi wybrać lub dopasować się do podaży. A potem, jeśli są na jednym fizycznym hoście i zacznie się przeciążać, zamiast pozwolić mu zawieść i wygenerować alert i mieć aplikację, wiesz, wysadzić, dlaczego po prostu nie pozwolić po prostu podjąć decyzji o przeprowadzce samo? Tak długo, jak ustalasz cenę w decyzji - przeniesienie i koszt przeniesienia - możesz faktycznie podejmować o wiele bardziej interesujące decyzje dotyczące alokacji zasobów.
Techopedia: Uwielbiam analogię podaży i popytu. W teorii ekonomicznej źródła zaopatrzenia są ustalone w krótkim okresie i mogą się zmieniać tylko w długim okresie. W tym, co opisujesz - zachowując tę analogię ekonomiczną - zmieniasz cały paradygmat. Oznacza to, że możesz zmienić podaż w krótkim okresie, prawda? Masz całkowitą elastyczność, aby być bardziej wydajnym, a myśląc o wykorzystaniu zasobów jako rynku, masz prawie wydajny rynek w czasie rzeczywistym?
Ben Nye: Masz rację. Jest to model ekonomiczny, który staje się zasadą, wokół której popyt znajduje podaż, ale zarządzanie IT odbywa się przy użyciu zasad ekonomicznych. I jak powiedział John Maynard Keynes: „Na dłuższą metę wszyscy jesteśmy martwi”.
Techopedia: Nie sądzę, byś spotkał się z jakimś dyrektorem IT, który jeszcze się nie przeprowadził lub nie zastanawia się poważnie nad wprowadzeniem większej ilości zasobów w chmurze. Dokąd zmierza branża w nadchodzących latach?
Ben Nye: Myślę, że zobaczysz wiele zmian. Jest dla nas całkiem jasne, że nie będzie to cała platforma technologiczna. Tak jak nadal jest mainframe, nie sądzę, żebyś kiedykolwiek zobaczył platformę w 100%. Bardziej niż prawdopodobne, że zobaczysz świat hybrydowy. Będziesz mieć prywatną i publiczną, ale myślę, że publiczna naprawdę byłaby publiczna multi-chmura, a nie publiczna pojedyncza chmura. Patrząc na największych graczy tutaj, jest tylko garstka. Ale kiedy jedziesz do Europy lub reszty świata, widzisz wielu przewoźników, które również są chmurami, więc nie sądzę, że to duży skok, prawda? Prawdziwe pytanie brzmi jednak, w jaki sposób klienci pozyskują odpowiednie chmury do obsługi swoich obciążeń? Nasza teoria stojąca za firmą jest taka każde obciążenie powinno być w stanie działać dowolna infrastruktura, gdziekolwiek. Oznacza to, że przedwcześnie lub przedwcześnie i w dowolnym momencie, ponieważ, pamiętajcie, czas jest zastępcą popytu.
Tak więc, gdy zmienia się popyt, możesz chcieć przedostać się do chmury. Lub jeśli zamierzasz przenieść te obciążenia do chmury na stałe, jakie obciążenia zamierzasz wycofać? Ponieważ teraz masz pojemność w swoim centrum danych. Po co płacić dwa razy? Jedną z rzeczy, które dzisiaj robimy wspólnie z Verizon Intelligent Cloud Control, ale także z innymi środowiskami, jest umożliwienie klientom podjęcia decyzji o tym, gdzie uruchomić te obciążenia, nie tylko na podstawie ceny, ponieważ cena może Cię zablokować, ale także, co ważniejsze, na wydajność aplikacji. Następnie możesz mieć inne względy, takie jak cena lub zgodność, suwerenność danych lub bezpieczeństwo, a także inne zasoby, które są po prostu podstawowymi zbywalnymi zasobami na tym rynku, który opisujemy.
Techopedia: To jest model ekonomiczny?
Ben Nye: Tak. Wszystko wróciło do modelu ekonomicznego. Pomyśl tylko, jak to jest logiczne. Nawiasem mówiąc, nie jest to tylko analogia, ale sposób działania modelu. Obciążenia mają budżet, a obciążenia dotyczą teorii kolejkowania i zatorów, dlatego jest znacznie bardziej rozbudowany. To nie jest liniowy wzrost ceny, kiedy zaczyna przeciążać; rośnie wykładniczo, zmuszając do wpływu na budżet, a tym samym na obciążenie pracą, aby podjąć decyzję o przeprowadzce.
Tak długo, jak pozbyłeś się wszystkich zawiłości w centrum danych, możesz teraz handlować IOPS XtremIO, Pure Storage i Compellent oraz 3Par, ponieważ wszystkie mają różne właściwości IOPS, ale aplikacja może dlatego kupuj te zasoby według własnego wyboru. Nie różni się niczym od patrzenia na CPU lub vCPU, MEM lub vMEM, prawda? Wszystkie są zbywalne, więc powinienem biegać tutaj czy tutaj? To nie ma znaczenia! Tutejszym towarem jest podaż infrastruktury.
Wspólnym tutejszym towarem jest infrastruktura, a liczy się to - użyję analogii - jeśli pamiętasz
w 1978 roku deregulowaliśmy linie lotnicze. Wcześniej każde miejsce było takie samo, wyceniliśmy je jednakowo i chociaż było to logiczne, było błędne, ponieważ po stronie konsumpcji chęć zapłaty była bardzo zróżnicowana. Tak więc siedzenia były towarem, ale zmieniając skupienie na popyt, cenę za miejsce - nawet jeśli siedzenia były takie same - można było ustalić inną gotowość do zapłaty. Więc zrobiliśmy to, że wzięliśmy zasób, który reprezentował wspólny towar, opublikowaliśmy go w Internecie - najpierw był to Saber i Apollo, ale potem stał się Travelocity, Kayak i Priceline.
Nagle, kiedy pozwalasz popytowi wybierać podaż, oto cała branża się zmienia. Wzrosły współczynniki obciążenia, ale spadły koszty lotów, a cała infrastruktura lotnicza, którą mamy w tym kraju, uległa modernizacji. To był wielki postęp. A tak przy okazji, jeśli spojrzysz dziś na Priceline, to jest warte 70 miliardów dolarów. To więcej niż jakakolwiek linia lotnicza i nie mają ani jednego samolotu.
Techopedia: Ciekawy. Nigdy tak naprawdę nie myślałem o tym w ten sposób ...
Ben Nye: Nie mają samolotu, nie mają bramy, nie mają miejsca, nie zatrudniają pilota, prawda? A potem mówicie: „Ale jakie jeszcze przykłady mamy zorientowanej na podaż gospodarki?” Przełączmy się. Hotele są oparte na podaży, prawda? Masz hotel, nie możesz go przenieść. Masz te pokoje ale jak wyceniasz te pokoje? I pojawia się Hotels.com, Expedia, Travelclick itp. I to samo się stało. Patrzysz na restauracje i masz OpenTable. Patrzysz na Yellow Pages. To zostało w większości zastąpione przez Google. Patrzysz na ogłoszenia w gazetach, które zostały zastąpione przez eBay lub Craigslist.
Jednym z moich ulubionych przykładów jest Uber. Jeśli spacerujesz po jakimś mieście, zobaczysz linię taksówek czekających na ludzi, a następnie przejdziesz do innej części tego samego miasta i tam będzie kolejka ludzi czekających na taksówki. I myślisz, że to nie może mieć racji. Potem pojawia się Uber, który używa smartfona, aby pozwolić na popyt na napęd. Teraz dzięki Uber masz 90% popytu zaspokojonego w ciągu 10 minut, podczas gdy w świecie taksówek 90% popytu nie jest zaspokojone w ciągu 10 minut i dlatego ostatnia runda Ubera wyniosła 62 miliardy dolarów. I pamiętaj, że nie mają taksówki ani samochodu!
Techopedia: Więc w typowym centrum danych zasadniczo robimy to samo, co przywoływanie taksówki, prawda?
Ben Nye: Pomyśl o tym w ten sposób: obciążenia obciążają budżet, ponieważ właśnie dlatego zbudowaliśmy centrum danych. Tak więc w tym przykładzie są efektywnie twoimi ludźmi. Potem mam ten zasób, ten wspólny zasób, wszystko w pełni abstrakcyjne. To się nazywa podaż i może być wszędzie - wszystko poniżej potrzeb aplikacji, od serwera i środowiska komputerowego, przez sieć, aż po pamięć. Teraz chcemy mieć pewność, że jest to wydajny rynek. Ci posiadacze budżetu muszą być w stanie działać autonomicznie, oznacza autonomicznie i w czasie rzeczywistym biorąc pod uwagę wielkość zmiany popytu na obciążenie pracą lub, w tym przypadku, na aplikację. Dlatego jest to bardzo analogiczne do poszukiwania podaży. Korzystając z tego systemu, uzyskujesz znacznie lepszą wydajność aplikacji, ponieważ nie czekasz na wąskie gardło związane z pracą ludzi, aby odpowiedzieć na generowany przez maszynę alert, aby podjąć decyzję dotyczącą opieki i karmienia dla aplikacji. Zamiast tego robisz to w czasie rzeczywistym. Robisz to na dużą skalę, ponieważ te instytucje, ci klienci, uruchamiają tysiące aplikacji dziennie i muszą to robić.
Przede wszystkim uzyskuje się znacznie lepszą wydajność. Ponadto nie masz ludzi, którzy spędzają swoje dni na pracy. Zamiast tego wracają do myślenia i nie tylko przyjmują alerty generowane maszynowo, ale myślą o tym, że mogą naprawdę pomóc firmie. Myślą o strategii mikrousługowej oraz strategii hybrydowej i wielochmurowej oraz o sieciach definiowanych programowo, funkcjach sieciowych i wirtualizacji - o tych wszystkich rzeczach, które faktycznie rozwijają działalność i wyciągają ją ze świata opieki nad aplikacjami i karmienia w trybie awaryjnym, lub alert odpowiadający.
Faktycznie stwierdzamy, że gdziekolwiek od 40% do 60% kapitału centrum danych jest nadmiernie rezerwowane i możemy sobie pozwolić na znaczną część tego, aby zostać przywłaszczonym - tak, aby uniknąć zakupu nowego sprzętu - lub wycofanym z eksploatacji, a powodem tego jest tak ważne jest -
Techopedia: Przepraszam, pozwól mi to sprawdzić, 40-60%? Przepraszam, ta liczba jest zdumiewająca.
Ben Nye: Tak. Co ważniejsze, 14% energii elektrycznej w tym kraju jest zużywane przez centra danych.
Techopedia: Czy moglibyśmy zaoszczędzić 5-8% całego zużycia energii elektrycznej w całym kraju, gdybyśmy nie nadmiernie zaopatrzyli nasze centra danych?
Ben Nye: Pozwól, że udzielę ci wsparcia w celu wyjaśnienia, dlaczego? Wraca do świata gospodarki opartej na podaży. Po pierwsze, kiedy masz nową aplikację i prowadzisz sklep IT, jak ją oceniasz?
Techopedia: Tak, idziesz do architekta, a oni raczej zgadują, prawda? A potem czekają, aż się zepsuje.
Ben: Dokładnie. Idziesz do branży i prowadzisz rozmowę, a oni nie wiedzą nic, czego nie wiesz. Więc zgadują, a ty zgadujesz i razem staramy się zgadnąć, jaki powinien być rozmiar.
Zamierzasz przeznaczyć cztery lub osiem VCPU. Co ciekawe, alokacja obejmuje stopę fizyczną lub stopę wirtualną na serwerze fizycznym. Za każdym razem, gdy żądanie pochodzi z tej aplikacji, będzie ono ustawione w kolejce jako cztery lub osiem VCPU. Zasadniczo jest to jak pójście do restauracji i powiedzenie, że jesteś grupą czterech lub ośmiu osób, nawet jeśli możesz być jedną z nich. Nigdy nie usiądziesz.
Przesadzamy z przypuszczeniami, co oznacza, że osiągamy najgorszą wydajność i jest ona bardzo droga. To jest problem numer jeden. Problem numer dwa polega na tym, że teraz nie możesz dokładnie określić rozmiaru swojej aplikacji, co nasuwa pytanie: jak ją umieścić, jeśli nie możesz jej zmienić rozmiaru?
Zgadujesz ponownie. OK, więc teraz zgadujemy pierwszą rzecz, zgadujemy drugą rzecz, potem jest to coś o nazwie VM bezproblemowo lub VM bez popytu. Zostaje w swoim stanie zamiast zostać usunięty, co również rezerwuje sprzęt. Następnie staramy się połączyć wszystkie te rzeczy w historyczny model zdolności oparty na ludziach, a ponieważ uruchamiamy to tylko raz lub dwa razy w roku, musimy zbudować kolejny żywopłot, więc mówiliśmy o 20-30% zabezpieczyć, ponieważ popyt może wzrosnąć we wszystkich tych aplikacjach, a następnie „zamkniemy klaster”, ponieważ uznamy tę grupę hostów za „pełną”. Właśnie w tym momencie zablokowałeś nawet połowę pojemności centrum danych i jest on zbyt obciążony.
Techopedia: To tak, jakbyście byli przygotowani na porażkę, tak jak w starym paradygmacie nie ma sposobu, aby faktycznie nie przesadzać lub nie mieć problemów ...
Ben Nye: Jeśli wszystko, co widzisz i zarządzasz, to podaż infrastruktury, to skąd wiesz, czy masz wystarczającą podaż, aby być odpornym, jeśli nie widzisz i nie rozumiesz, i nie masz w czasie rzeczywistym popytu? Jeśli wszystko, co widzisz, to podaż, skąd wiesz, czy masz dość? Skąd wiesz, czy masz za dużo?
Techopedia: Cóż, prawdopodobnie zatrudniasz jeszcze kilku głów, aby zgadnąć jeszcze więcej. Wydajesz więcej pieniędzy na badanie tego problemu, prawda?
Ben Nye: I wciąż kończysz się nadmiernie wyposażonymi na zamówienie, nazwij to na pół i niepotrzebnie kupujesz sprzęt. Cała koncepcja wirtualizacji w jej pierwszej instancji była dookoła, zamiast mieć dedykowany stos sprzętu dla każdej aplikacji, będę mógł przenosić te obciążenia między dedykowanymi stosami, dlatego cały pomysł polegał na dostarczeniu sprzętu do średniej pików zamiast sumy pików całego kapitału sprzętowego.
Kiedy jednak przejmiesz teraz autonomiczną kontrolę w czasie rzeczywistym, kontrolę wydajności, stronę konsumpcyjną maszyny wirtualnej lub kontenera lub chmury i myślisz o tym samym; co robimy? Wychodzimy i testujemy w warunkach skrajnych każdą aplikację i są tysiące - w środowisku zależą od wielkości klienta są setki do tysięcy aplikacji - i dlatego przechodzimy testy warunków skrajnych dla CPU, vCPU, MEM, dla vMEM, i tak dalej, wszystkie te różne elementy lub zasoby, prawda? A następnie ponownie zapewniamy rezerwę na podstawie sumy pików. Różnica polega na tym, że jeśli nie masz opóźnień ani wąskich gardeł związanych z pracą i możesz teraz zapewnić średnią szczytów, zgadnij, co możemy zrobić? Możemy aktywnie zarządzać tym środowiskiem, ponieważ wszystkie aplikacje nie gwałtownie się zwiększają naraz.
Techopedia: Łał. To naprawdę powraca do tego, na czym powinna polegać wirtualizacja.
Ben: Jest to wirtualizacja lub konteneryzacja 2.0: autonomiczna kontrola wydajności w czasie rzeczywistym.
Techopedia: Więc jeśli stara pętla break-fix jest przestarzałym sposobem myślenia, jak wytłumaczysz to przeciętnemu facetowi na pierwszej linii?
Ben Nye: Pozwól, że zadam ci proste pytanie: dlaczego jeden monitor?
Techopedia: Cóż, chcesz wiedzieć, co się dzieje źle lub kiedy coś idzie nie tak, prawda?
Ben Nye: DOBRZE. Tak. Chcesz wiedzieć, kiedy się zepsuje. Ale dlaczego chcesz się zepsuć? To jest całe pytanie. Słuchaj, nieuchronnie będziesz mieć monitorowanie dla niektórych działów lub części swojego centrum danych, ale zasadniczo, jeśli mogę upewnić się, że moje aplikacje działają wydajnie w stanie, który nazywamy pożądanym stanem, czyli odpowiednią ilością zasobów do Wspieraj ich w czasie rzeczywistym, to znacznie lepszy świat niż czekanie na monitorowanie, ostrzeganie i próby reagowania na to.
Kiedy wirtualizacja po raz pierwszy stworzyła centra danych zdefiniowane programowo, było to naprawdę ciekawe osiągnięcie, ale posunęli się o krok za daleko, ponieważ nazwali siebie systemem operacyjnym centrum danych w przyszłości i to było prosto z pudełka, prawda? Ale jeśli rzeczywiście przejrzysz pięć rzeczy, które powinien zrobić system operacyjny, pierwszą z nich jest zarządzanie wydajnością. Więc pozwól, że cię zapytam, czy hiperwizor zarządza wydajnością?
Techopedia: Oczywiście nie.
Ben Nye: Bez prawa. Następnie drugą rzeczą, którą musi zrobić, jest alokacja zasobów. Czy hiperwizor dokonuje alokacji zasobów? Nie.
Co powiesz na planowanie pracy? Co z rezerwacjami? Co powiesz na planowanie? Nie, nie i nie. Nagle zdajesz sobie sprawę, w jaki sposób to osiągnęli, ponieważ generują alerty, a liczba alertów rośnie i rośnie, gdy korzystamy z zasobów na wyższym poziomie, ale także gdy tworzymy więcej aplikacji, więcej form obciążenia i więcej miejsc w którym mogą biegać. Nagle miażdżymy ludzi tymi wszystkimi alertami.
Ale najważniejsze jest to, że to, co robimy, gdy ludzie gonią za tymi alertami, się zmienia ludzi do nowoczesnych systemów operacyjnych centrum danych, a to dziwne, ponieważ, jak się okazuje, ludzie śpią. Ludzie mają rodziny, ludzie biorą wakacje, więc ludzie nie mogą być systemami operacyjnymi, dlatego stworzyliśmy ten system kontroli wydajności aplikacji Turbonomic, aby móc wykonywać dokładnie te pięć rzeczy. Zgadzamy się, że hiperwizor to świetny wynalazek, kontenery i chmury, ale uważamy ich za dostawców płynności; nie są systemem operacyjnym. Reszta systemu operacyjnego pochodzi z posiadania systemu kontroli wydajności aplikacji. Robi te rzeczy, zarządza wydajnością, alokacją zasobów, planowaniem zadań, rezerwacjami i planowaniem - to cała wartość tego, co mamy. Dlatego istniejemy na rynku.
Techopedia: Powiedz mi, jaką rolę odgrywa w tym uczenie maszynowe lub sztuczna inteligencja przez następne dwa, pięć lat? Jak Turbonomic z AI zmienia centrum danych?
Ben Nye: Istnieje kilka niesamowitych, interesujących wniosków, które można poczynić w różnych środowiskach. Powiedziałbym, że to, co robiliśmy, jest o wiele bardziej precyzyjne. Pamiętaj, że jednym z problemów z dużymi zestawami dużych danych jest to, że potrzebujesz czasu na opracowanie tych danych, a następnie na ich korelację i wyciągnięcie wniosków na podstawie tych danych.
Czasami wyciągniesz błędne wnioskowanie i bardzo trudno jest ustalić, ile czasu zajmuje zestawowi dużych zbiorów danych oduczenie się tego wnioskowania, niezależnie od tego, czy jest to właściwe, czy złe. Następnie na końcu jest to nadal back-end z ludzkim lub jakimś statycznym składnikiem ludzkiej pracy, aby faktycznie podjąć działanie. W naszym przypadku jest to inteligencja autonomiczna. To nie tylko sztuczna inteligencja i te obciążenia naprawdę podejmują samodzielne decyzje w modelu, ale robisz to z pewną precyzją. Jest o wiele większy niż to, co można osiągnąć za pomocą zwykłego zbioru danych.
Techopedia: Jeśli mógłbyś zostawić kogoś ze średnim administratorem systemu, przeciętnym architektem centrum danych lub średnim dyrektorem IT, gdzie będą rzeczy w przyszłym roku lub dwóch? Czego ludzie nie zdają sobie teraz sprawy, że muszą wiedzieć o 2017, 2018 r. I później?
Ben Nye: Myślę, że najważniejsze jest zapamiętanie, dlaczego weszliśmy na arenę technologiczną; ponieważ jesteśmy zasadniczo ciekawi i chcemy, aby gospodarka USA - lub jakakolwiek gospodarka - mogła zrobić więcej za mniej. Tak działają przedsiębiorstwa. Nie może być słuszne trzymanie się wczorajszego podejścia opartego na alokacji lub modelu podaży, gdy wymaga to od nas działania w przybliżeniu w 50% nadmiernej rezerwie oraz w świecie aplikacji break-fix, gdzie dokonaliśmy zwrotu praca od myślicieli do wykonawców.
Jest lepszy sposób. Lepszym sposobem jest zastosowanie nowych pomysłów i nowych technologii od nowych dostawców, które dają ci możliwość spojrzenia na stronę popytu równania, stronę konsumpcyjną maszyny wirtualnej, kontenera, chmury i wydajniejszą pracę w większa skala dzięki mądrzejszej sile roboczej i lepszej wydajności kapitału, a także elastyczność pod względem zwinności i odporności we wszystkich działaniach.
Dlatego uznałem tę okazję za tak przekonującą, że chciałem ją wykorzystać i dlatego tak bardzo w nią wierzę.
Jeśli chcesz skorzystać z bezpłatnej wersji testowej platformy kontroli wydajności aplikacji Turbonomic, możesz pobrać tutaj.