Rozłożona matryca pinowa (SPGA)

Autor: Randy Alexander
Data Utworzenia: 24 Kwiecień 2021
Data Aktualizacji: 22 Czerwiec 2024
Anonim
My driving orange is back on the road! (Edd China’s Workshop Diaries 23)
Wideo: My driving orange is back on the road! (Edd China’s Workshop Diaries 23)

Zawartość

Definicja - Co oznacza rozłożona matryca pinowa (SPGA)?

Układ naprzemiennej siatki styków (SPGA) jest układem styków z układem scalonym lub pin-out mającym naprzemienną siatkę styków otaczających krawędź gniazd, umieszczonych jako kilka kwadratów, jeden w drugim. Struktura jest również znana jako przecinające się kwadraty.

SPGA jest ogólnie stosowany na płytach głównych do procesorów opartych na platformach Socket 5, Socket 7 i Socket 8.

Wprowadzenie do Microsoft Azure i Microsoft Cloud | W tym przewodniku dowiesz się, na czym polega przetwarzanie w chmurze i jak Microsoft Azure może pomóc w migracji i prowadzeniu firmy z chmury.

Techopedia wyjaśnia Staggered Pin Grid Array (SPGA)

W układzie schodkowym z siatką pinów (SPGA), piny są ułożone w ukośne rzędy. SPGA zawiera dwa kwadratowe układy pinów, zrównoważone w obu kierunkach. Innymi słowy, kołki są ułożone w celu utworzenia ukośnej kwadratowej siatki wewnątrz kwadratowej granicy. SPGA obejmuje obszar pośrodku opakowania, w którym nie ma żadnych styków. Pakiety SPGA są idealne dla tych urządzeń, które wymagają większej gęstości pinów w porównaniu do tego, co może zaoferować standardowa matryca pinów (PGA).

Początkowe układy scalone miały piny ułożone za pomocą PGA, który ustawia piny w strukturę podobną do siatki. Postęp w projektowaniu procesorów i zapotrzebowanie na więcej pinów sprawiły, że PGA jest nieodpowiednia i przestarzała. Kluczowym celem SPGA było zmniejszenie wielkości mikroprocesora, gdy potrzeba więcej pinów. Ze struktury SPGA korzystają procesory z technologią Socket 5, Socket 7 i Socket 8.

Zaletą stosowania formacji SPGA w przeciwieństwie do wcześniejszych wersji jest to, że składa się ona z bliższych pinów, co pozwala na większą liczbę pinów dla określonego pola powierzchni. Pozwala to na zmniejszenie rozmiaru mikroczipu lub, innymi słowy, oferuje lepszą zdolność transferu w chipie o podobnej wielkości.