Plezjochroniczna cyfrowa hierarchia (PDH)

Autor: Randy Alexander
Data Utworzenia: 24 Kwiecień 2021
Data Aktualizacji: 26 Czerwiec 2024
Anonim
01-Plesiochronous Digital Hierarchy(PDH),
Wideo: 01-Plesiochronous Digital Hierarchy(PDH),

Zawartość

Definicja - Co oznacza plezjochroniczna cyfrowa hierarchia (PDH)?

Plezjochroniczna cyfrowa hierarchia (PDH) to technologia transmisji sieci telekomunikacyjnej zaprojektowana do transportu dużych ilości danych w dużych sieciach cyfrowych.

Konstrukcja PDH umożliwia strumieniowe przesyłanie danych bez izochronii (zegary pracujące w identycznych momentach, idealnie zsynchronizowane) w celu synchronizacji wymiany sygnałów. Zegary PDH działają bardzo blisko siebie, ale nie dokładnie w czasie, dlatego przy multipleksowaniu czasy nadejścia sygnału mogą się różnić, ponieważ prędkości transmisji są bezpośrednio powiązane z częstotliwością zegara.

PDH pozwala na wypchanie każdego strumienia zmultipleksowanego sygnału w celu skompensowania różnic czasowych, aby oryginalny strumień danych mógł być odtworzony dokładnie tak, jak został wysłany.

PDH jest obecnie przestarzały i został zastąpiony przez synchroniczne sieci optyczne i synchroniczne schematy cyfrowej hierarchii, które obsługują znacznie wyższe prędkości transmisji.


Wprowadzenie do Microsoft Azure i Microsoft Cloud | W tym przewodniku dowiesz się, na czym polega przetwarzanie w chmurze i jak Microsoft Azure może pomóc w migracji i prowadzeniu firmy z chmury.

Techopedia wyjaśnia plezjochroniczną cyfrową hierarchię (PDH)

Termin plezjochroniczny oznacza „prawie synchroniczny”. PDH obsługuje szybkość transmisji danych 2048 Kbps. Szybkość transmisji danych jest kontrolowana przez zegar w urządzeniu, które generuje dane.

W przypadku sygnałów multipleksowania częstotliwość taktowania każdego strumienia w multipleksie może się nieznacznie różnić. Może się to zdarzyć z wielu powodów i jest czasami określane jako „jitter”. Kiedy nadejdzie multipleksowany strumień, musi istnieć mechanizm odtwarzania różnych strumieni w pierwotną postać sygnału. Ponieważ sygnały docierają do różnych różnych czasów końcowych, musi istnieć sposób, aby wszystkie były dostępne do odwrotnego multipleksowania w tym samym czasie, więc PDH bituje sygnały do ​​momentu, aż wszystkie będą tej samej długości, w którym to momencie można z powodzeniem demultipleksować. Wypchane bity są następnie odrzucane.